Vergil, Aeneid VII 107-134

Aeneas primique duces et pulcher Iulus

corpora sub ramis deponunt arboris altae,

instituuntque dapes et adorea liba per herbam

subiciunt epulis (sic Iuppiter ipse monebat)110

et Cereale solum pomis agrestibus augent.

consumptis hic forte aliis, ut uertere morsus

exiguam in Cererem penuria adegit edendi,

et uiolare manu malisque audacibus orbem

fatalis crusti patulis nec parcere quadris:115

heus, etiam mensas consumimus?' inquit Iulus,

nec plura, adludens. ea uox audita laborum

prima tulit finem, primamque loquentis ab ore

eripuit pater ac stupefactus numine pressit.

continuo 'salue fatis mihi debita tellus120

uosque' ait 'o fidi Troiae saluete penates:

hic domus, haec patria est. genitor mihi talia namque

(nunc repeto) Anchises fatorum arcana reliquit:

cum te, nate, fames ignota ad litora uectum

accisis coget dapibus consumere mensas,125

tum sperare domos defessus, ibique memento

prima locare manu molirique aggere tecta.

haec erat illa fames, haec nos suprema manebat

exitiis positura modum.

quare agite et primo laeti cum lumine solis130

quae loca, quiue habeant homines, ubi moenia gentis,

uestigemus et a portu diuersa petamus.

nunc pateras libate Ioui precibusque uocate

Anchisen genitorem, et uina reponite mensis.'

    埃涅阿斯、他的首领们和俊美的尤路斯

    卧在一棵参天大树的枝条之下歇息身体,

    然后设起祭祀的宴席,在草地上将麦饼

    放在食材下面,像朱庇特亲自指教的那样,110

    又加上垫着刻瑞斯的谷物的乡间野果。

    在别的东西全都食尽之际,他们转而

    受饥饿的促使,咬起那微薄的谷神之饼,

    用手和大胆的齿颊侵犯了那命定的圆形

    烘焙物,连一分为四摊开的饼底也不放过。115

    「哟,我们可连桌子都吃了!」尤路斯开着

    玩笑,说了这么一句。他的话刚说完,艰辛

    就告一段落;他的父亲立刻接过了话头——

    因为受神意的震撼,他阻止儿子继续说下去。

    然后他说,「祝福这片命运赐予给我和你们的120

    土地!哦,祝福我们忠诚的特洛伊家神!

    如今这里就是家,就是祖国了。我的父亲

    安喀塞斯透露过这般命运的秘密,我现在复述:

    『儿子啊,当你来到那未知的岸边,饥饿将

    使你在吃光了宴席之后,开始把桌子吞食。125

    此时你虽筋疲力尽,却正该奠定家业;记住,

    要立刻着手营造,修筑起屋舍和防御堡垒。』

    这就是他所说的饥饿,这就是等待着我们的

    苦难最终的尽头。

    所以来吧,让我们欣喜地趁着第一缕阳光130

    来考察这是什么地方、居民都是什么人、

    部族的城墙在哪里;让我们从港岸分头探路。

    现在,举起碗向朱庇特奠起酒,向先父

    安喀塞斯祈祷,再把美酒重新摆上桌来。」

    article Nav